درود بر شما
همانگونه که شما نیز نوشته اید ، بهتر است ما چامه ها و سروده های کهنمان را با نگرش بر زبان و گویش سراینده بخوانیم ، با اینکار بینش بهتر و درست تری از سروده ها و آهنگ گفتاری سراینده ی آن بدست خواهیم آورد .
برای نمونه شاهنامه را باید بگویش خراسانی زمان فردوسی خواند . استاد جلال خالقی مطلق پیرایش دویم (نهایی) خود از شاهنامه را سرتاسر بر بنیاد گویش خراسانی فردوسی نشانه گذاری کرده است که بهترین نمونه و پیرایش شاهنامه بشمار می رود .
استاد خالقی در پیشگفتار شاهنامه اشاره کرده است که فردوسی بیت نخست شاهنامه را چنین بر زبان می رانده است :
BA NAMI KHODAVANDI JANO KHIRAD
پیرامون برگرداندن نویسمان کهن به لاتین با شما همداستان نیستم و چنین کاری را زیان و آسیبی بزرگ برای فرهنگ و ادب پارسی می دانم .ما می توانیم با پیرایش دبیره و نویسمان آن را بگونه ای شایسته و رسا در آوریم .