اندر شگفتی مانده ام چگونه این ویژه‌واتان (اصطلاح) نادرست و خنده‌دار را به کار میبریم و به نادرستی و شگفت بودن آن نمی‌اندیشیم و چونان بدان خو کرده ایم که نادرستی آن را نه میبینیم و نه میسنَهیم (احساس).
از نخستین ویژه‌وات چگونه میتوان مانیکان امید و اَلچَخت (انتظار) را بیرون کَشاندن؟ و از دویمین چگونه میتوان مانیکان شک و پَیغار (سرزنش) را بیرون کَشاندن؟
وستیگر-ی (مترجم)که نخستین کَرَت (بار) هنگام وستی از زوان انگلیک این دو ویژه‌وات را نتوانسته به پارسیک برگرداندن تنها آن دو را رونویسی و وستی واژه به واژه (ترجمه ی تحت لفظی) کرده است.
اندر انگلیک برخ-ی واژگان به مانیکان گوناگون و ناهمسان به کار روند و ما نباید آن واژه را به نخستین و آشناترین مانیک-ی که میدانیم برگردانیم.
نمونه وار اگر شما به یک تن انگلیکزوان به جای heavy traffic بگویید weighty traffic یا ponderous traffic به شما خواهد خندیدن چون اینجا heavy [این واژه 21 مانیک دارد]هرگز به مانیک گران یا سنگین نیست. و همچنین «شلیک کردن» وستی یِ open fire است و هنگام-ی که تفنگ به دست میگیریم نمیگوییم به آنجا آتش باز میکنم (آتش-ی که شاید جای-ی (توی تفنگ؟) بسته بوده است؟!) از این نمونگان بسیار است.
mziefum1372 