در زمان فرمانروایی پادشاهان قاجار در ایران ، یاوه باوری (خرافه پرستی) بسیار گسترش می یابد . شماری از این باورهای نادرست در زیر آورده شده است که با پافشاری نابخردانه ای از سوی باورمندان آن همراه بوده است .
باور به پری و جادوگری و باور به نیرو و توان فرازمینی جادوگران در برهم زدن کیان خانواده ها و از میان بردن خانه ها و داشته های مردمان !
روزهای شنبه و چهارشنبه نباید به دیدن بیمار رفت چرا که گمان می رفته است بیماری به خود آنان می رسد !
جیمز موریه در «سرگذشت حاجی‌بابای اصفهانی» دراین‌باره از قول درویشی که چندی هم‌سفر حاجی‌بابا شده می‌نویسد: «اگر دم خرگوش را در زیر بالین کودک نهی، خواب آورد... چشم و استخوان کعب گرگ اگر به بازوی طفلی بندد، جرأت بخشد. اگر روغن گرگ به لباس زنی مالند، شوهر از او دل‌سیر شود. زهره گرگ دافع نازایی زن است. ناخن هدهد زبان‌بندی و چشم خفاش خواب‌بندی را شاید.... با اعضا و اجزای او (میمون) ادویه‌ای چند بسازیم، به بهای طلا به اندرونیان شاه توانیم فروخت... جگر میمون اکسیر محبت است. پوست بینی او پادزهری‌ست تریاق همه سموم، خاکسترش را هرکه ببلعد... (در) تقلید و تردستی و چابکی و حیله و زیرکی، مانند او شود»
mziefum1372 