به کرکوز کمکوشی و شتاب اندر واژهسازی و پیروی نکردن از بنیادان-ی درست و بیرون کردن زوان از سان نیادیک (طبیعی) خویش، زوان انگلیک به بیراهه میرود روز به روز شیوه ی نویسش آن دشخوارتر میشود. راستش این است که انگلیکان واژه نمیسازند بیک (بلکه) سهمانان یا ویژهواتان (اصطلاحات) یا آمیزگان (ترکیبات) دراز میسازانند و سپس ناچار میشوند آنان را کوتاه کردن. به همین کرکوز زوان انگلیک پر از کمینواژگان (واژگان اختصاری) شده که بسیار مانند هزوارش اندر زوانان کهن ایرانیک است. هرچه شمار واژگان اندیشهنما (اندیشهنگار یا واژهنگار) بیشتر شود زوان دشخوارتر خواهد شدن. همه میدانیم که آموختن نویسمان چینیک چون آوانگار نیست بسیار دشخوار است. فاید (هتا) اگر واژگان نوساخته آوانگار باشند چون شکسته و نابوندک (ناقص) شده اند بازشناسی آنان بسیار دشخوار است درستانه مانند واژگان اربیک که واژگان تکه تکه میشوند پی بردن به ریشه و بنیاد واژه را بسیار دشخوار میکنند. پس اندر واژهسازی نه از انگلیکان پیروی کنیم نه از واژهسازی اربیک. ما هده نداریم بی هیچ اُپای (اجازه) و هَند-ی (قاعده) واژگان را کوتاه یا تکه تکه کردن. از یک سوی همه از دشخوار و پرهزوارش بودن زوان پارسیک میانیک مینالند، از دیگر سوی شتابناکانه به سوی هزوارشسازی اندر زوانمان پیش میرویم.
نمونه-ای از این واژگان خندهدار و هنجارشکن و هزوارشنما : خصولتی، ناجا، توداله، رزمایش، برجام، پهپاد، کالنبار، توانیر، تولیدارو، هوانیروز، مادیز، کهپار