این که بگویم این زبان از آن زبان بهتر است یا بدتر چندان درست نیست. باید بخشها ی دو زبان از نگرها ی گوناگون یکایک بررسی شود. برخ-ی تواناییها اندر زبان-ی هست بژ اندر دیگر زبانها نیست. و این خود به تنهایی این زبان را از دیگر زبانها نمیتواند برتر کند. زبانها ناهمسانیها ی بسیار باهم دارند. همسنجیدن زبانها ی همخانواده مانند پارسیک و انگلیک (English) آسانتر است تا اینکه بخواهیم دو زبان ناهمخانواده مانند ترکیک و پارسیک یا اربیک و پارسیک را با هم سنجیدن. نمونه وار با این که هر دو زبان انگلیک و پارسیک پیشوند و پسوند دارند اندر انگلیک بیشتر و بهتر از وندان (پیشوند و پسوند) بهره برند شاید از این نگر انگلیک به پارسیک برتری دارده باشد.
نگاه کنید اندر زبان اوستاییک آتَر را داریم و همان اندر میانیک پارسیک آتور یا آذُر شده و سپس اندر پارسیک (پس از مغول) آزَر (آذر). اکنون که ذ اندر پارسیک نو پس از آفند چنگیزخان نابود شده است. اندر پارسیک ت و د را داریم چون این دو به هم دگرگون شوند. و بیشتر "ذ" ها "د" شده اند پس آذر باید یا به گونۀ "آدر" یا "آتر" به کار رود.
زبان ترکیک ""باستان"" کمابیش پس از سدۀ ششم مَسیهیک بوده هاد (یعنی) اندر زمان -ی که اندر ایران زبان ما ""میانیک"" پارسیک بوده است.
ترکان نژادیکانه (از نگر نژادیک) و زبانیکانه با مردم آدرپادگان که خود را آذری و قوم-ی جداگانه میپندارند (آیا کرکوز این جداپنداری تنها زبان ترکیک است؟) فرور (فرق) دارند.
همانگونه که اندر مرداش (تاریخ) بررسی شده است مردم خوربریک اپاختر (شمال غربی) ایران تا زمان سفویان ترکیک زبان نبوده اند چون خاندانها ی فرمانروا ترکیک و مغولیک زبان بوده اند و تختگاهشان نیز چند سد سال آنجا بوده ناچارانه مردم آنجا زبان مادریشان دگرگون شده است.
mziefum1372 