سرکش رامش‌گر، سرپرست نوازندگان و خوانندگان دربار خسروپرویز بود. باربد موسیقی‌دان، برای راهیابی به دربار، به پایتخت ساسانیان آمد ولی سرکش به سربازان رشوه داد تا او را راه ندهند. باربد که ناامید شده بود، با باغبان باغی که خسروپرویز دو هفته از نوروز را در آن می‌گذراند هم‌دستی کرد و با سازهای خود در درون درخت سروی، در نزدیکی جشن‌گاه شاه پنهان شد.
هنگام غروب زمانی که خسروپرویز سری گرم از باده داشت، از نهان‌گاه خویش آهنگی نغز به نام «دادآفرید» نواخت، که باعث شد دمی همگان بی‌هوش گردند و زمانی که به هوش آمدند هر چه گشتند نوازنده را نیافتند. این بار باربد، ساز رود را دگرگونه نواخت و سرودی به نام «پیکار» برآورد و این بار نیز کسی را نیافتند. بار دیگر در زمانی درخور، آهنگی با نام «سبز بر سبز» ساز کرد و سرانجام با خواهش خسروپرویز به بیرون خرامیده و به پیش شاه رفت و داستان خود را بازگو کرد و سپس باربد، سرپرست رامش‌گران و از مهتران دربار شد.
ساده نویسی : کورش محسنی
مهدی زیدآبادی نژاد
