+1 تراز
1,269 بازدید
در نیمزبانان از سوی (4,357 تراز)
دوباره دسته بندی کردن از سوی

بیشتر واژگان اندر پارسیک نادرستانه ساخته شده اند و زبان را دشخوار و بیهند (بیقاعده) کرده اند. بهتر است اگر میخواهند از پارسیک واژه-ای وام ستدن بیشتر به درستی و نادرستی پروا کنند. نمونه : گفت وگو، جست و جو، فرودگاه، نافرجام ... که درستش گُوِش، جویش، فرودآییگاه یا فرودایشگاه، بیهَچِشیک(=بینتیجه نه «بی یا نافرجام») است.

2 پاسخ

0 تراز
از سوی
درود بر شما

به گمان من برخی از وازگانی که پارسی هستند مانند گفت و گو و... به همین گونه ی پارسی به کار روند بهتر است. ما باید دیگر وازگان بیگانه را از فرهنگ و زندگی خود کمتر به کار بریم نه این وازگان ایرانی را.
0
از سوی (4,357 تراز)
زوان پارسیک تنها با بیگانه‌زدایی ساده و سامانمند نخواهد شدن بیک (بلکه) باید واژگان نادرست را نیز درست کردن.
0 تراز
از سوی (82 تراز)
«گوش» نادرست است. گویش درست است. ساختن واژه از بن کنونی و بن گذشته از زیبایی های این زبان است و کاملن درست: ساخت و ساز، گفت و گو، جست و جو. بدبختانه مردم بجای فعل های ساده و زیبای این زبان از فعل های آمیخته بهره می برند (جستن -> جستجو کردن).

برای فرودگاه، میدان هوایی را می پسندم که در افغانستان و تاجیکستان بکار گرفته می شود.
0
از سوی (4,357 تراز)
ویراست در از سوی

چرا گوش (goveš) نادرست است؟ ریشه ی گفتن، gov است.

فرودایشگاه خوب و درست است. نیز توان گفتن «پروازگاه».

میدان هوایی بیشتر به ایستگاه سپاشیک (فضا) (spâšik) نزدیک است، که روی زمین نیست.

چرا گفت و گو و جست و جو درست است؟ هنگامی که توان با مصدر گفتن «جویش» و .... .

ما اینجا مصدر یا کارواژه‌نام (اسم فعل یا مصدر) میخواهیم و با چسباندن بن اکنون و گدردگ به هم، اسم مصدر-ی به دست نهِ‌آید.

0
از سوی

درود. در زبان پارسی ستاک‌های دو-گان داریم. که نخستین برای گذشته و دومی برای حال و آینده به کار می‌رود. مانند:
گفتن/گویدن
جُستن/جویدن
ساختن/سازیدن
...
اگر در ساختار واژه‌سازی گفت-و-گو شما پُر-بنگرید که گفت از گفتن و گو از گویدن گرفته شد. 
در جست-و-جو نیز همان ساختار بالا انجام شد. 
در ساخت-و-ساز نیز همان ساختار بالا انجام شد. 
...

0
از سوی (4,357 تراز)
اندر سره پارسیک کارواژه یک گونه بیشتر نیست و گونه ی دویوم ندارد و نیز نیاز-ی بدان ندارد.
سازن (ساختار) «گفت و گو» که آن را «!!goftegu» نیز درنجند (تلفظ) و دیگر نمونگان مانند آن بنوار (=از بن) اندر سره پارسیک نادرست اند. چون اندرورزش (=کاربرش) بن گدرگ اواز برای ساختن زمان گدرگ است و بس؛ نه برای واژه‌سازی (یا نامواژه‌سازی).
«ساخت و ساز» و دیگر نمونگان مانند آن اواز نامواژه توانند بودن نه اسم مصدر. نشانه ی «اسم مصدر» اندر سره پارسیک اواز «eš-» است نه وند-ی دیگر.
با بودن «جویش، سازش، گوش goveš» دیگر هیچ نیاز-ی بدان آمیزگان (ترکیب) دراز و نادرست و بیهند نیست.

گفتمان های پیشنهادی

...