نِقَشن = علامت، نقش، نخش
واژه نقش اربی نیست و دگرگون شده همین واژه است. بسیاری از گ ها در سغدی غ/ق می شود. از همین رو نگاشتن نیز نِقاشتن یا نِقَشتن بوده است. (ن) پایانی �نقشن� پسوند است.
بن مایه: فرهنگ سغدی، دکتر بدرالزمان قریب
همچنین نگرش چند تن از دانشجویان
پریسا بهرامی
این واژه اربیده(معرب) نگاشته، نگشه و نگاره پارسی است.
آزاد اداوی
اربان واژه ی نخش را دزیده با گردشی کوچک این واژه را به نقش بدل کرده اند.
نخش و نخشین دو واژه اورامی(هورامی) است همریشه با نگار و هم مینو با نگارکیش یا نگارنده که در سورانی بهرسته میشود، نخشین را در زبان اورامی کنونی نیز میبهرند.
گفتنیست که برپایه پژوهش ها زبان هورامی بیشترین همخوانی(تطابق) را با اوستایی دارد.
mziefum1372 