گریز دل و من از فلسفه ی قدیم و جدید

Question

 با یاد و سروادی از پدر فرزانه ام                حسین بطحایی                        

                                                         

 گریز دل و من از فلسفه ی قدیم و جدید!

......................................................

 دلم رفــــته از خـود به  جائی  دگـر          روان سوی ارض و سمائی  دگـر

زِ افسانه هــــای  کهـــــــن دور شد          بــه تـــدبیر افسانـــه هــائی  دگـر

رهــــاورد تاریــــخ  ارزش نداشت           رهـــا شد که یابد رهـــــائی  دگـر

چو هرمکتــــبی راه برگلخنی است           به گــلشن رواند به پـــــائی  دگـر

نچـــیده گــلی چون ازین باغ وحش          گلـی  جـــــوید او از سرائی  دگـر

نــــدید ازچـــــراغ سلف روشنــــی           به راه افتـــد از روشنــــائی  دگـر

هــــوای عـفـــن را نگــــیرد به دَم           نفس بایــدش در هــــــوائـی  دگـر

فضای خـــرد چونــــکه بوناک بود           دمی بایـــدش در فضـــــائی  دگـر

نجست آشـــــنائی فراخـورد خویش          فـــرا میـــــرود تا فـــــرائی   دگـر

منش ازپــی دل روان گشـــــــته ام           به بـــوی جهـــان آشنــــائی  دگـر

زِ نــــورکم  دیــــگران گــــــم شدم           بجــویم ازین پس  ضــــیائی  دگـر

کفــــــایت نــــدیــــــدم ز دانشوران           بیــــارایم از خود  کفــــــائی  دگـر

فـــــرو ریزم از سر هـــــمه دانشم           به درس الفبــــــا و تــــــائی  دگـر

صــفاهای زهــــد و ریا ناب نیست           مرا باید اکنــــون  صفـــــائی  دگـر

نگین و عصای سلیـــــمان شکست          بسازم نـــگین و  عصـــــائی  دگـر

دروغ است حمد و ثـــــــنای خسان          بیــــاموزم از دل ثنــــــــائی   دگـر

خوراک دو صـــــد قـــرنِ آلوده را           نخواهم که خواهم غـــــذائی   دگـر

همه رایِ بگـــذ شـــــتگان لاف بود          به کوشش در آیــــم به رائی  دگـر

نــــــدا از پــیام گذ شته خطـــــاست           ز دل خواهم اکنون نـــدائی   دگـر

شفـــــــا نیست در حکـــمت بوعلی           ببـــاید پــزشک و شفـــــائی  دگـر

به داروی لقـــــــمان چودرمان نبود          بسازم به درمــــــــان دوائی  دگـر

نشان ها که دادند بیــــــراهه بــــود          بگیـــرم نشانی زِ جـــــــائی   دگـر

شنا بس در این بحـــــرآلـــــوده باد          به آبــــی گـــــوارا شنــــائی   دگـر

خَرِلنـگ مرکــــــوب  رَهوار نیست           بــزیــر آورم بـــــاد پـــــائی   دگـر

سراهـای خشتـــــــینه ویــــران کنم           ز خــــــــــارا بسازم سرائی   دگـر

برون از قضـــایا و چون و چــــرا            جـهان راست چون و چرایی  دگـر 

بسی بــــرتر از منطـــــق کــور ما            فلک راست منطـــق گشائی   دگـر              

وَرای حیـــــــات حقیــــــر زمــــین           بسی هست نشو و نمـــــائی   دگـر

نـــوا و نِی مـــولـــــوی کهــــنه شد          نی ازنو خوش است و نوائی  دگـر

روان را وَرای زمـــان و مــــــکان           تـــوانی است والا و نــــائی   دگـر

درآن رَه رِسد دِل بِـه اسرارخــویش          بِه  راز خــود و رازهــــائی   دگـر