درود بر شما
درسته که نویسگان پیوندگر ( ę , ơ) و ذ «đ» نیز نشانه-ای افزونیک دارند اما تفاوتشان با (ĕ,ē,ā) در این است که اعراب و افزوده‌ها چسبیده به آنها هستند و جدا نیستند. که هم زیباتر دیده میشوند و هم خوانش ساده‌تری دارند. (در مورد کیو «Q» هم این موضوع صدق میکنه که از نویسه‌های اصلی هست و بر گرفته از «O» است)
و از سویی هم این نشانه‌ها کمکی هستند و اصلی نیستند مثلا من نیامده ام بجای ژ که صدایی متفاوت از ز«z» دارد با افزوده(اعراب) آنرا تبدیل به ژ «ž» کرده باشم.(در اینجا آنها با یک اعراب یک نویسه با صدای متفاوت از اصل خود اختراع کرده‌اند)
در اینجا این نشانه‌ها کمکی هستند و اصلی نیستند و نشانگر همان صدای اصلی هستند و تنها نشان‌دهنده حالت دستوری یا صوتی هستند مثلا کسره«e» حرف اصلی و کسره پیوندگر«ę» شکل کمکی همان صدا برای نشان دادن کنشی دستوری در جمله است
***********************************************
همزه و عین اندر پارسیک سره و ناسره جای-ی ندارند بهتر است تا همیشه از نویسمان و زوان ما سترده ببوند.
راستش این موضوع جای بحث زیادی دارد و مخالفان و موافقان خودش را هم دارد.
اما من ترجیح میدهم نشانه‌ای برای «همزه و عین ساکن» بسازیم تا اگر کسی خواست این حالت را نشان دهد بتواند و دست به دامان آپاستروف که برای کار دیگری است نشود.
حال اگر کسی هم نخواست استفاده کند آنرا بکار نبرد اما در الفبای استاندارد نشانه‌ای برای آن داشته باشیم که مشکل ساز نشود.
**********************************************
«شاید بهتر باشد از نویسمانان سیریلیک و یونانیک نویسه بستانیم که خود با نویسمان لاتین همخانواده اند.»
این نویسه های پیشنهادی برگرفته از همان الفباهاست مثلا:
فتحه« ҩ » از آبخازی که نسخه‌ای از سریلیک است گرفته شده.
حرف ش بزرگ از عبری و ش کوچک از خط قبطی که آن هم مشتقی از یونانی است گرفته شده.
حرف ژ هم از عبری گرفته شده اما به چپ برگردانده شده.
********************************************** در مورد شکل دستخط این حرف «þ» باید از یک فرد آشنا به دستخط نویسی کمک گرفت.
mziefum1372 