درود
نخست از دست‌اندرکاران گرامی مهرمیهن برای فراهم آوردن چنین اندیشکده‌ای سپاسگزارم.
بژ (اما) جان سخن:
آیا پارسی‌گویی و پارسی‌نویسی از پایه‌های وبسایت شماست؟
گر ایدون است، چرا پیام خوشامدگویی‌تان به کاربران تازه را آنگونه نگاشته‌اید؟
از نمای وبسایت و پیام خوش‌آمدگویی شما اینگونه برمی‌آید که بر پاسداشت زبان پارسی استوارید و آن را ارج می‌نهید.
بی اندازه ستودنی است، اما پس از اندک زمانی که می‌گذرد، هر دم از این باغ بری می‌رسد که نشانی از این منش ارزنده در آنها نیست یا به گونه‌ای است که نبودنش بهتر می‌نماید!
در اینجا تنها به بررسی پیام خوش‌آمدگویی شما می‌پردازم.
۱. وبسایت (دو بار)، ۲. ثبت نام، ۳. متشکریم، ۴. تشکر، ۵. لطفا (دو بار)، ۶. لینک، ۷. کلیک، ۸. اطلاعات (دو بار)، ۹. تایید، ۱۰. ورود، ۱۱. شرح، ۱۲. مکان، ۱۳. امن، ۱۴. «←,→».
در پیامی کوتاه برای خوشامدگویی، ۱۷ بار از ۱۴ واژه و نشان بیگانه استفاده نموده‌اید!
برخی از اینها (وبسایت، لینک، کلیک و با کمی گذشت واژه ورود) از آنجا که دست‌اندرکاران کشور دیر دست بکار شدند در میان مردم جای خوش کرده و برای جایگزینی‌شان با برابرهای پارسی، گذر زمان نیاز است.
بژ (اما) دیگر واژگان که برابرهایی بسیار خوش‌آوا و جا‌افتاده در میان مردم دارند!
شگفت آنکه شما در همین پیام و در وبسایت، به جای واژه "عکس یا تصویر" از واژه نه چندان آشنای "فرتور" بهره گرفته‌اید بژ (اما) در واژه‌هایی که پیشتر برشمردم به ناگاه شور سخن باخته‌اید!
از این گذشته، نگارش و چینش واژگان در دبیره‌ها هم خالی از لغزش نیست!(آیین نگارش)
نمونه:
۱. فرنام پیام: «خوش آمدید به وبسایت مهرمیهن»
ــ جای "خوش آمدید" در پایان دبیره است و نه در آغاز مگر در برخی نوشتارهای آهنگین و سرودوار (متون ادبی) که در پیام شما نشانی از آن دیده نمی‌شود.
۲. «درود بر شما»
ــ درود (سلام) باید در آغاز سخن نوشته شود، جز در پیام‌های رسمی، اداری و ...، که در بالای آنها نخست «فرستنده، گیرنده، دریافت‌کنندگان رونوشت، زمان، شمارگان و ... و سپس گاهی «به نام خدا و ...» که آنها هم جدا از نوشتارند و آنگونه که همگی دیده و می‌دانیم در میانه‌های برگه نوشته می‌شوند.
اما پیام شما با دبیره‌ی «از اینکه در وبسایت مهرمیهن ثبت نام کرده اید متشکریم.» آغاز گشته و سپس «درود بر شما» نوشته شده است!
در پایان بداهه‌ای ناچیز پیشکش شما به این امید که تیغ سخن نرم کند:
چه بگویم که دلم ریش شد از این سخنت
همچو پرگار زمان گیج شد از پیش و پست
در سرآغاز نگاهم ز جهان پیش بُدی
ازچه پس رفتی و چون نیش شد اینک قلمت
✍️ شباهنگ
mziefum1372 