شیوه‌نامه ی نویسش سره پارسیک

Question

پیشنویس شیوه‌نامه

این شیوه‌نامه برای نویسمان لاتین یا اوستاییک است.

Answer 1

درود،

چرا i ناشناس، باید با کشه کوتاه جدا شود؟ (مانند kif-i 

bozorg)؟

آیا بهتر نیست آنرا هم مانند e افزودگ، جدا بنویسیم؟ 

(مانند kif e bozorg)؟ چون i هم مانند e، بیشتر به یک 

واکه مانند است، تا به یک واژه.

اندر زوان انگلیک، کشه کوتاه را شنیکانه، برای جدا کردن 

دو یا چند واژه، یا جداکردن شمارگان، (یا زمانان)، می 

اندرورزانند، مانند سهمانان زیر: 

۱. The pro-choice–pro-life argument is always a heated one.

۲. The scheduled window for the cable installation is 1:00–3:00pm.

آمیزش i ناشناس، پس از نامواژه، اندر پارسیک، مانند آمیزش a، پیش از نامواژه، اندر انگلیک است، که بدون کشه کوتاه نوشته می شود (مانند kif i bozorg و a big bag). 

Comments

سپاسمند ام برای پادسخدَهی

اندر نویسمان هامدبیره (پهلویک) این «ای» همان گونه که گفتید جدا نوشته ببوده است. بژ اندر آوانویسی با کشه-ای کوتاه به واژه ی پیشین چسبیده است. جدانویسی آن نادرست نیست. هر دو شیوه ی نویسش درست مینماید.

اندر پارسیک این «ی» ناشناده نه واژه است نه وند شاید واژه‌بند (clitic) باشد و به واژه میچسبد بژ نه مانند دیگر واژگان نه مانند وندان.

---

"ي" ی‌ه ناشناسي جز اي از واژه نيست، بل که خوْد یک واژه است. از ديد آواشناسي هر واژه تنها مي تواند یک تکيه داشته باشد، که در حالت ه قاموُسي (واژه‌گاني) بر بخش ه (هجا ی‌ه) پایاني مي نشيند. در "کيف ي بزرگ" سه تکیه داريم، که من آن را به لاتين‌نويسي با کج‌نويسي و زيرخط نشان مي دهم، تا بهتر نمایانده شود:

 kif-e bozorg.

از آنجا که نویسه ی‌ه "ي" به تنهائي خانده نة مي شود، حرف "ف" را از کيف به وام مي گيرد. پس بهتر است ميیان ه دوْ واژه ی‌ه به‌هم‌تنيده ی‌ه "کيف" وة "ي" یک خط ه پيوند، که کار ه آپاستروف در زبانها ی‌ه اروپائي را انجام مي دهد، آورده شود. البته، آوردن ه خط ه پيوند (وة نة خط‌فاصله) در اينجا اختيیاري-ست، وة همانند ه "من وْ شما" به جا ی‌ه "من‌ـ‌وْ شما" مي توان از آن چشمپوُشي کرد.

---

e واکه است تنهاوار خوانده میببود. و نیز این e واژه نیست و چیز-ی مانند واژه‌بند (واژه‌بست) است.

Answer 2

درود،

نوشتن برخی از واژگان با نویسمان اوستاییک، بسیار بغرنج است، چون به گونگان بسیاری درنجش می شوند، مانند بگذرد (بگدرد)، که می‌توان آنرا به گونگان bogdarad، begodarad، begdarad، نوشتن.

زمانی که بیاغازیم، تا با نویسمان اوستاییک بنویسیم، باییم یک واژه نامه نیز، با نویسمان اوستاییک داردن، که درستنویسی همه واژگان را اندر آن، بتوان یافتن، تا هرکس، با خودیک ازوارش (xvadik uzvâreš)، یک واژه نو ننویسد (یا نسازاند)

Comments

یک-ی از راینان نوشتن «سره پارسیک واژه‌نامه» آن هم با نویسمان لاتین (نه با نویسمان اربیک) همین هنجارمندکنی ی (standardization) نویسش و درنجش واژگان اندر پارسیک سره بوده است.

اندر پارسیک سره هر واژه باید اواز یک درنجش دارده باشد، چه اندر چامه چه اندر نامه چه اندر نسک چه اندر گوِش.

نیز به همین کرکوز اندر آغاز واژه‌نامه پیچاز-ی (جدول) برای برابری ی سه نویسمان گوناگون افزوده ام.

اگرچه باز هم به واژه‌نامه-ای که درنجش همه ی واژگان را نمایاناد نیازمند ایم.

درستتر از همه : begodarad