سره پارسیک ناچار است اویاکرن و شیوه ی نویسش و واژگان و واژه‌سازی و وندان ویژه ی خویش را دارده باشد.
کسان سره‌گرا بیشتر به واژگان پردازند و به اویاکرن و شیوه درست نویسش واژگان و وندان درست کار-ی ندارند. بدین شیوه تنها با پارسیک کردن واژگان؛ زوان، سره و درست نخواهد بودن.
وندان نه هنوز سامانمند اند. شیوه ی نویسش واژگان هر روز نادرستتر ببود. هنگام-ی واژگان درست ساخته با چمگان درست خواهیم داردن که چمگان گوناگون واژگان و وندان سامانمند ببوده باشند.
هر کس به پندار خویش واژه سازد و یا پندارد هر واژه ی نو «باید» همان چمه-ای را دارده باشد که او خواهد. بی آن که کار و کوششش بر شالده-ای درست باشد یا از یک شیوه‌نامه ی درست پیروی کند.
اویاکرن اکنونیک به پالایش نیاز دارد و ناسامانمند است و هنوز کس-ی آن را برای سره پارسیک سامانمند نکرده است.
باید شیوگان درست واژه‌سازی و واژه‌یابی فراهم ببود چون هر شیوه-ای درست نیست.
چرا نتوانیم زوان را زودتر و بهتر پالودن؟ چون هنوز ابزار یا ماتکان کارمان را آماده نکرده ایم و با برنامه پیش نرویم. و هر کس راه خویش را رود و رنج بیفرجام کشد.
mziefum1372 