ناهمسانی ی پیشوندان -Nâ-, Bi-, Pâd-, Ne اندر پارسیک و -Un-, Non اندر انگلیک

Question

پیشوند -non اندر انگلیک پیش از نامواژگان و گواشان و سانواژگان آید و با پیشوندان پارسیک ne, nâ,
-bi برابر است.
پیشوند -un اندر انگلیک پیش از گواشان و نامواژگان و سانواژگان و کارواژگان آید و با پیشوندان پارسیک
-nâ, ne برابر است.
پیشوند -ne اواز پیش از کارواژگان میاید و پیشوند -nâ اواز پیش از گواشان و سانواژگان میاید و پیشوند
-pâd اواز پیش از نامواژگان آید و پیشوند -bi اواز پیش از نامواژگان آید.
پیشوند نادرست -vâ کوتاه ببوده ی -pâd یا ‌-bâz است.

Answer 1

درود

دوست گرامی

پیشوند هایی که نام بردید هر کدام مانای ویژه ای دارند.

نا : پیشوند نایش(نفی) ویژه نامواژگان است

ن‍ : پیشوند نایش(نفی) ویژه کارواژگان(افعال) است

م‍ : پیشوند بازدارنده(نهی) ویژه کارواژگان است

بی : پیشوند نایش کلی(نفی کامل) ویژه نامواژگان است و همسان هیچ است مانند بیکران(هیچ کرانی ندارد)

وا : پیشوندی با دو نخش است 

پیش از نامواژه : به مانای دوباره و باز است مانند واکنش

پیش از کارواژه : به مانای زور و جبر است مانند واداشتن

نکته افزودنی: پیشوند (وا) هیچگاه با پیشوند (پاد) یا (باز) یکی نیست.

آیا بازداشت با واداشت یکی است؟

آیا پادکنش با واکنش یکی است؟

باز : پیشوند دوباره انجام دادن ویژه کارواژگان است

پاد : هم پیشوند و هم پسوند است

پیشوندی با مانای ویژه خود هم برای نامواژگان و هم کارواژگان می‌شود بهره گرفت.مانند پادسخن(پاسخ)،  پادرام(پدرام)، پادنام، پادشاه و...

پسوندی با مانای نگهبانی ویژه نامواژگان مانند ارتشپاد(ارتشبد)، سپهپاد(سپهبد)، کالپاد(کالبد) و...

پیشوندهای دیگری نیز هست مانند پاژ، دژ، دش، پت و...

Comments

چمگان-ی که گفتید درست اند بژ بدبختانه این پیشوندان  پارسیک درستانه اندر جایشان نه‌ایند. خواسته ام جای درستشان را به یاد آوردن.

«وا-» دگرگون و کوتاه ببوده ی «باز-» و «پاد-» است و اندر سره پارسیک سترده ببوده است و به جای آن، دیس درست آن «باز-» یا «پاد-» باید بودن و اندرورزیدن.

سازن (ساختار) واژه ی «بازداشت» با چمه‌-ای که دارد نادرست است.

دیس درست «واکنش»، «پادکنش» است.

اندر سره پارسیک «پاد-» اواز پیشوند است نه چیز-ی دیگر.

کالبد از یونانیک «کالوپودیون» با پسوند «-ایون» است.

«-بَد»، «-پَد» اندر بنیاد نامواژه بوده است با چمه ی «سرور».

---

دوست گرامی

سخن شما درست و سهیگ است ولی کنون هدف برجسته و مهم تر از نگر من بهره گیری از واژگان پارسی بجای بیگانه است و در گام های پسین گردانش به مانا و ریخت درست.

همین که مردم بجای عکس العمل بگویند واکنش بنگر من خوب است

همچنین هتا اگر وا یک پیشوند تازه افزوده شده است(از نگر من اینگونه نیست) ایرادی ندارد میتوان جداگانه از آن بهره گرفت.

نکته افزودنی: کالبد پارسی بوده از ریشه کال و پسوند پاد درست شده است.

---

ریشه ی «سهیگ» چیست؟ پندارم «صحیح» ریشه هندوآریاییک دارد.

درستانه گوید(govid). بژ بهتر است مردم از همان آغاز به دیس درست واژگان خو کنند. دگرگون کردن خو دشخوار است. درستانه نوشتن و خواندن واژگان بسیار ارجمند(مهم) است. همین که دیس درست واژگان را دانستیم بهتر است بیدرنگ خود را به درستانه نوشتن و خواندن خومند بکنیم. چون واژگان و وندان نادرست هر چه زودتر از زوان سترده ببوند بهتر است.

ببینید از زمان شادروان کسروی (پالایشگر زوان تاکنون بیهمتا)چند سال گدرده است؟ ما هنوز بسیار کار داریم پس از این همه سال زوانمان چندان که باید سره و درست نببوده است.

به کوششان فرهنگستان زوان بنگرید از همان آغاز شالدگان پالایش و بیگانه‌زدایی را نادرستانه پی نهاده اند تموک ایشان نیز اواز بیگانه‌زدایی نابوندک است هنوز ریشگان  و وندان پارسیک را برای واژه‌سازی و واژه‌گزینی آماده  و اناک (ان+آک(معیوب)) نکرده اند.

چرا از همان آغاز کوششمان بر پایگان و شالدگان درست نباشد؟

نمونه‌وار ایشان خود خستوییده اند واژه ی «شمارگان» نادرست است از این پس به جای آن واژه «شمار» اندروزد. این نشانه ی آن است که پسوند «-گان» مانند بسیار وندان دیگر هنوز چمه-‌ای درست ندارد و سامانمند نیست.

چرا باید پس از ده بیست سال باب بودن «شمارگان» ناچار باشیم دیس درست «شمار» را جایگزین کنیم؟

پس بهتر است از همان آغاز به درستی واژگانمان به‌اندیشیم.

این ریشه‌شناسی ی «کالبد» از کی یا کجا،ست؟

---

درود اهورا بر شما و خردتان

ریشه واژه صحیح در اربی از سهیگ در زبان پارسی میانه است.

درباره ریشه کالبد که میگویید من خودم زبانشناس و ریشه شناس استم دوست گرامی و ساختار زبان پارسی را بخوبی میشناسم همچنین بسیاری از واژگانی که بیگانه می‌پندارید پارسی است و من در این زمینه پژوهش بسیار کردم تا ساختار سهیگ و راستین زبان پارسی را فهمیدم.

نمونه ها:

کتاب: کت(همریشه با خت به مانای گفته) + اب(پسوند توانایی)

درباره ریشه خت(کت): دومین گام مزدیسنا است.

سه گام دین مزدیسنا: هومت،هوخت،هورشت

هو به مانای خوب

مت به مانای اندیشه

خت به مانای گفتار

رشت به مانای رشد

متین: مت(اندیشه،فکر) + ین(پسوند نامواژساز)

متلب: مت(اندیشه) + لب(برجسته، در دیدرس)

متن: مت(فکر) + ن(پسوند نامواژساز)

هکمت(حکمت): هک(حق، راد) + مت

رهمت(رحمت): ره(راه،روش) + مت

گیامت(قیامت): گیا(زنده،زایا) + مت

تهمت: تُه(توه،بد،دُژ،ناپسند،ناخوشآیند) + مت

توهین: توه(ته،بد،دُژ،خالی) + ین(پسوند نامواژساز)

تهی: تُه(خالی) + ی(پسوند نامواژساز)

خالی: خال(گودال،گور) + ی

کافی: کاف(کاپ(در انگلیک)،سر) + ی

و... سد(صد)ها واژه ی دیگر

---

drud,

vâža ye sahig andar pahlavik, ba cam e [worthy] -> yâ “sazâvâr” ast. agar vâža e صحیح, az sahig gerefta šoda bâš ad,  bâz ham nemitavân ad barâbar e farzâm i, barây e važa ye [correct] -> yâ “dorost”, budan. bây im kušidan, o har vâža râ, andar cam e dorost e ân, andarvarzândan. vâžanâma ye pahlavik e MacKenzie râ bebin id.

---

درود 

کاملگون درست میگویید بیک این مانای یکم این واژه است و همچنین واژگان می‌توانند دارای چند مانا باشند.

هدف من از بهرش(بهره گیری) این واژه بجای صحیح اربی تنها برای  گسترش بهرش واژگان پارسی میانه بوده.

---

در واژه‌ی «شمارگان» پسوند «گان» وجود ندارد بلکه «گ» به گونه‌ی میانجی آمده است:

شمارگان= شماره+گ+ان

شمارگان=شماره‌ها

زمانی که در پایان واژگان کسره بیاید و بخواهیم با «ان» آن واژه را جمع ببندیم همیشه «گ» میانجی میاید. بسنجید با واژگان زیر:

بچگان: بچه‌ها / ساده‌گان: ساده‌ها /  رانندگان: راننده‌ها / دارندگان: دارنده‌ها

در واژگان فرخزادگان /کشوادگان/ قبادگان هم همان جمع «ان» پیش از کسره است: قبادگان = قباد+ه+گ+ان

********************************************

پسوند «گان» تنها در این چند مورد به عنوان پسوند بکار میرود:

1- پسوند نسبت: دهقان یا دهگان( نسبت داده شده به ده) / خدایگان (نسبت داده شده به خدا )

2- پسوند مکان یا جایگاه: شاپورگان (مکان شاپور) بهگان(مکان خوب) / بادامگان(مکان بادام) / شمالگان (مکان شمال)

********************************************

به جز دو مورد بالا بقیه‌ی ساختها با پسوند «گان» نادرست هستند. نمونه:

1ـ در واژگان آبانگان/ تیرگان/ اسفندگان، پسوند نادرست «گان» بکار میرود و باید از پسوند «گاه» به چم زمان یا وقت، استفاده کرد همانگونه که در شامگاه یا صبحگاه بکار میرود پس باید اینگونه بکار روند: آبان‌گاه=زمان آبان / تیرگاه= زمان تیر

2ـ در واژگان: صدگان، هزارگان،دهگان، نشانه‌ی جمع است و نشانگر گروه است. که به اشتباه، پسوند «گان» را برای گروه‌واژه، توسط سازندگانش بکار رفته است که ریشه این اشتباه هم به نظرم از کاربرد «گ» میانجی  پیش از کسره  با نشانه «ان» جمع، بوجود آمده باشد و کاربرد یافته است.

---

درود 

پسوند گان به مانای وابستگی است و در مهرگان و آبانگان، تیرگان، اسپندگان و... نیز درست است

درباره واژه هایی که با گان جم بسته میشوند نیز نگرش شما نادرست است زیرا در پارسی (گ) میانجی نداریم بیک این واژگان در زبان پارسی میانه دارای پسوند گ بودند که در پارسی نوین زدوده شد.

وَچَگ: بچگ: بچگان

دوشیزگ: دوشیزگان

رانندگ:رانندگان

واژگ: واژگان

پسوند گ در پارسی نوین به ( ِ) بدل شده.

---

اگر گان را در مهرگان نسبت یا بقول شما وابستگی میدانید بازهم میشود همان دو مورد که در  بالا گفتم. که در اصل در واژه مهرگان پسوند (agān) است و (gān) نیست اگر هم بگوییم این پسوند در فارسی نوین ساده شده است باز هم میشود همان پسوند نسبت که گفتم:

******************************

در زبان پارسی میانه «گ» جزو واژه بوده اما در زبان فارسی نوین این «گ» حرف میانجی نامیده میشود و تنها در زمانی میآید که بخواهیم از «ان» جمع استفاده کنیم و کسره در پایان آن واژه باشد که «گ» بعنوان میانجی بکار میرود. در باقی موارد دستوری «گ» نمی آید چون در زبان فارسی نوین جز واژه نیست و صرفا کارکرد میانجی دارد.

باید توجه کرد که دستور‌ زبان این دو زبان با هم متفاوت است با اینکه رابطه مادر و فرزندی دارند پس نباید قواعدشان را با هم یکی دانست! 

پس یک قاعده مرتبط به هم میتواند دو نام متفاوت، بسته به کارکرد آنها داشته باشد مانند همین «گ» مورد بحث ما.

---

درود

بیک شما نوشتید به جز دو گونه بالا دیگر پیوند ها نادرست اند

:به جز دو مورد بالا بقیه‌ی ساختها با پسوند «گان» نادرست هستند. نمونه: